Toen ik nog net geen 23 was, werd ik lid van een van de destijds meest succesvolle Nederpopbands van ons land, Drukwerk. Ze stonden op dat moment met hun zesde hit in de Top 40, 'Hee Amsterdam'. Viereneenhalf jaar lang heb ik met Drukwerk door heel Nederland opgetreden, met als hoogtepunt het heiligdom Carré. Het was een onvergetelijk mooie tijd. In mijn vierde jaar bij de band kregen zanger Harry Slinger en zijn vrouw Marijke een zoon, Bram. Bram is inmiddels net zo oud als ik was toen ik bij Drukwerk kwam. Hij is net als ik toetsenist en speelt al jaren in allerlei bandjes. Maar hij had nog nooit met zijn eigen vader opgetreden. Tot vrijdagavond 8 april jl. Bram had met een paar bevriende muzikanten een dozijn van zijn favoriete Drukwerkliedjes ingestudeerd, speciaal voor een feest op 15 april, en vroeg zijn vader om als leadzanger op te treden. De primeur daarvan vond een week eerder plaats, toen de Slingers & Lampions, zoals ze zich voor de gelegenheid hadden genoemd, een openbare generale repetitie hielden in een café in Zaandam. Het was gezellig druk, het bandje stond in een hoek van de kroeg opgesteld en als opwarmertje speelden ze zonder Harry een paar oudjes van o.a. The Stones en The Police. Bram excelleerde in een vlammende versie van 'Great balls of fire' van Jerry Lee Lewis, waarin hij liet horen behalve een virtuoze keyboardspeler ook een begenadigd zanger te zijn.
En toen voegde de man het het rode petje zich bij het bandje van zijn zoon. De ene klassieker na de andere kwam voorbij: 'Ik verveel me zo in Amsterdam-Noord', 'Marianneke', 'Schijn een lichie op mij', en uiteraard 'Je loog tegen mij'. Hoogtepunt voor mij was een spetterende uitvoering van 'Carolien', de eerste single die ik destijds geschreven heb en die meteen een Alarmschijf en de zevende Drukwerk-hit werd.
Los van alle nostalgie en de warme emotie van een vader en zoon die samen genieten van het muziek maken, was voor mij het meest frappante van de avond dat de nummers die wij destijds schreven tijdloos blijken te zijn. Nu ze zijn opgepakt door een bandje dat een hele generatie jonger is dan ikzelf - en ik was destijds verreweg de Benjamin van de band - en in een strak 21e eeuws jasje zijn gestoken, blijken ze moeiteloos overeind te blijven. Ook tekstueel, want hoe actueel als 'Laat de rijken de crisis betalen?' kun je een 30 jaar oud liedje krijgen?
Bram Slinger is in het dagelijks leven editor van tv-programma's en maakt grafische ontwerpen voor programma's als Wie is de Mol? en mijn eigen programma De Vlinderrevolutie. Ik heb veel met hem samengewerkt, en in deze disciplines is hij een bovengemiddeld talent. Maar ik had hem nog nooit horen en zien optreden. Als hij een vorm vindt waarin hij zijn gevoel voor en creativiteit in muziek en beeld weet te combineren in iets wat helemaal vanuit hemzelf komt, acht ik hem tot grootse dingen in staat. Ik wacht met spanning af!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten